ه گزارش بنیان به نقل ازmedicalxpress،  زخم های انگشتی در راس انگشت های این بیماران به کندی بهبود می یابند و به بسیاری از درمان ها نیز پاسخ نمی دهند. با این حال، تیمی از محققین در ایتالیا دریافته اند که ایمپلنت های موضعی سلول های مشتق از بافت چربی اوتولوگ منجر به کاهش معنادار درد شد و بعد از دو تا هفت هفته بعد از پیوند، زخم در این بیماران بهبود یافت. با این حال این که چرا ایمپانت های موضعی کسری از بافت چربی که محتوی سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از چربی بود با داشتن ترکیبی از سلول های عروقی/استرومایی، تغییرات مثبتی را در بیماران با زخم های انگشتی القا می کنند، هنوز مشخص نشده است.

محققین پیشنهاد می کنند که همان طور که در بسیاری از مطالعات in vitro و in vivo نشان داده شده است، سلول های مزانشیمی ایمپلنت شده به صورت موضعی قادر به تولید شماری از فاکتورهای رشد با فاکتورهای پیش رگزا و فاکتورهای القا کننده تکثیر مانند فاکتور رشد اندوتلیالی و فیبروبلاستی هستند. هم چنین، احتمالا ترکیب سلول های استرومایی/ عروقی در مثبت بودن نتایج نقش مهمی بازی می کند.

اطلاعات اخیر نشان می دهد پتانسیل رگزایی بیشتری برای سلول های مشتق از بافت چربی تازه جداسازی شده زمانی که کسری از سلول های استرومایی/عروقی نیز وجود داشته باشند نشان می دهد، در حالی که زمانی که نسبت این سلول ها کم باشد نتایج برعکس است. محققین ذکر کرده اند که سلول های بنیادی مشتق ار بافت چربی جایگزین خوبی برای سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از مغز استخوان هستند، زیرا این سلول ها به راحتی جداسازی می شوند، فراوان تر هستند و در مقایسه با سلول های بنیادی مشتق از مغز استخوان تکثیر و گسترش بهتری دارند. این مطالعه پیشنهاد می کند که پیوند اوتولوگ این سلول های بنیادی بافت چربی ممکن است گزینه ای مناسب برای القای بهبودی و درمان در زخم های انگشتی بیماران باشد که به درمان رایج مقاومت نشان می دهند.

پایان مطلب/